چهارشنبه ۲۲ دی ماه یک روز خوش آب و هوای آفتابی بود. اغلب روزهای وسط هفته، روزهای خلوتی برای کوهنوردی و صعود به قله‌ها هستند. در روز مذکور به دلیل کارهایی بیرون از خانه بودم. تصمیم گرفتم از وقت استراحتم بهترین استفاده را بکنم. برای همین به سرعت خودم را به ابتدای پارکینگ ولنجک رساندم و قصد صعود به قله کماچال را کردم. هوا عالی بود، در روزهای گذشته بارندگی داشتیم و همین موضوع طراوت خاصی به محیط کوهستان داده بود. من هم که عاشق و دیوانه کوهستان با لباس عادی شهر صعودم را آغاز کردم.
صعود به قله کماچال از مسیر ولنجک
هوا به شدت باد داشت، آفتاب گرمای خاصی به مسیر می‌داد. مسیر خلوت بود و بوی خاک نم خورده به مشام می‌رسید. تعداد بسیار کمی از کوهنوردان عزیز در مسیر حضور داشتند. به سرعت هرچه تمام خودم را به ایستگاه دوم تله‌کابین توچال رساندم. آرام آرام برف و یخ روی زمین نمایان می شد و هوا رو به سردی می‌رفت. بعد از استراحتی کوتاهی در محل ایستگاه دوم به سرعت به سمت ایستگاه پنجم و قله کماچال حرکت کردم. هر موقع که به سمت ایستگاه دوم حرکت می‌کنم، منظره قله چین کلاغ من را مجذوب خودش می‌کند.
دورنمایی از قله اسپیلت و کلکچال
اغلب از این مسیر برای صعود زمستانه به قله توچال استفاده می‌کنم اما به سبب تنها بودن و نداشتن تجهیزات به قله کماچال بسنده کردم. این قله مسیر مخصوص و سنگین خود را دارد که از انتهای پارکینگ بالای ولنجک آغاز می‌شود و مدت‌ها قبل صعودی از آن مسیر داشتم. اما برگردیم سراغ گزارش. هرچه ارتفاع بالاتر می رفت بر سرعت وزش باد افزوده می‌شد. در مسیر منتهی به قله کماچال سرعت باد واقعا شدید بود.
دورنمایی از قله چین کلاغ که در سمت راست تصویر مشخص است
پس از گذر از مسیریخ‌زده و پر برف به قله کماچال رسیدم. هوای بسیار سرد و مسیر یخ‌زده به همراه نداشتن تجهیزات باعث شد نتوانم سرعت مطلوبی داشته باشم و طی مدت سه ساعت به قله کماچال رسیدم.
روی قله
بر روی قله سرعت باد به حدی بود که صدا به صدا نمی‌رسید. هیچکس به غیر از من روی قله نبود. من هم حدود چند دقیقه‌‌ای را مهمان قله کماچال بودم و پس از آن به سرعت به سمت پایین بازگشتتم. تماشای مناظر توچال و خصوصا خود قله توچال انرژی وصف ناپذیری به من می‌داد.
بازگشت از کماچال
اما در مورد بازگشت از کماچال باید بگویم که با توجه به تعطیلی تله‌کابین توچال، مسیر پیاده را انتخاب کردم.
مسیر بازگشت دقیقا مطابق با مسیر صعود است با این تفاوت که به هنگام بازگشت تعداد بیشتری از کوهنوردان و طبیعت‌گردان را در مسیر ملاقات کردم.
بسیاری از کوهنوردان از دیدن کوهنوردی بدون تجهیزات تعجب کردند اما این عشق کوهستان است که من بدون تجهیزات صعودم را انجام میدهم. البته لازم به ذکر است که مسیر توچال و کماچال، مسیر نسبتا ایمنی است و با توجه به تجربه‌ای که دارم این صعودها را انجام میدهم وگرنه واقعا خطرناک است.
برای من کوهنوردی جذابی بود، چراکه از وقت استراحتم به خوبی استفاده کردم و واقعا خوش‌گذرونی و لذت کوهنوردی را به هر چیز ترجیح میدهم.
دیدگاهتان را بنویسید